จุดชมวิวลากูนและหาดทรายขาวของไร่เลย์ ณ กระบี่

หลายครั้งที่ผมได้เริ่มทำสิ่งที่ยังไม่เคยทำในการท่องเที่ยวคนเดียวการตัดสินใจลงมือทำอะไรสักอย่างเมื่ออยู่คนเดียวนั้นทุกอย่างถูกตัดสินตั้งแต่ก่อนเดินทางออกจากบ้านแล้วคำตอบของการกิจที่อยู่ข้างหน้าในการท่องเที่ยวคนเดียวนั้นคือคำว่าตกลงเสมอและเมื่อสิ่งที่ท้าทายอย่างการปีนผา

สำหรับคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์แม้ในยิมนี่คงจะเป็นสิ่งที่ผมตามหาและเชื่อมั่นในสองมือที่อยู่ข้างหน้าของผมอย่างไม่ลังเล ในวัยเด็กเช้าที่ดีที่สุดของผมและพี่ชายคงจะเป็นเสียงแหลมๆที่เราได้ยินในกล่องเล็กๆที่อยู่หลังบ้านลูกแมวคอกใหม่ที่ร้องหาแม่ในยามเช้านั่นคงจะเป็นเช้าที่สดใสที่สุดในชีวิตวันเด็กของผม

ซึ่งช่างแตกต่างกับยามเช้าในนาทีนี้กับผู้ชายวัยหนุ่มที่กำลังตามหาความสุขที่แตกต่างกันออกไปตัวผมและพี่ชายในวัยเด็กถ้าได้เห็นภาพนี้ก็คงอ้าปากค้างและคงจะวางลูกแมวที่มือลงในกล่องพร้อมกับสัมผัสได้ว่าไม่มีสิ่งใดอันตรายเท่ากับภายในของตนเองเฉกเช่นความเรียบง่ายที่เคยมีและคำถามในวัยหนุ่มที่ต้องการหาคำตอบของชีวิตจุดสูงสุดของการปีนผาหาดพระนางเป็นครั้งแรกที่ผมพิงหินชมวิวในระนาบ90องศาความสูงและจุดยืนที่ผมยืนอยู่ช่างคุ้มค่ากับการให้โอกาสตัวเอง

ในการปีนผาครั้งนี้จริงๆหลังจากปีนผาสำเร็จแล้วผมก็ติดใจแอบขึ้นไปปีนอีกครั้งจนสัมผัสได้ว่าใจแอบเทไปให้กับการปีนผาพอสมควรและเมื่อผมเดินมาจุดสำหรับขึ้นชมวิวลากูน ณไร่เลยก็พบกับป้ายห้ามขึ้นเพราะเป็นหน้าฝน ซึ่งทางขึ้นไปยังจุดชมวิวนั้นมีความลื่นจากหินปูนอย่างมากผมจึงเดินทางไปยังหาดไร่เลยย์ตะวันตก

ซึ่งเป็นมุมของถนนคนเดินและลึกเข้าไปก็สามารถพบกับหาดทรายขาวของไร่เลย์ได้ สำหรับผมการมาท่องเที่ยวยังกระบี่ไร่เลย์เพียงที่เดียวก็คุ้มค่าสำหรับผมแล้ว สำหรับชีวิตในอดีตที่เต็มไปด้วยเพื่อนฝูงของผมการเดินทางมาท่องเที่ยวเพียงคนเดียวได้เปลี่ยนมุมมองในชีวิตของผมไปหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นมุมมองที่มีต่อสถานที่และผู้คนจนบางครั้งภาพที่เราเห็นจนชินตาและไม่เคยเห็นค่าก็กลับมีความหมายในตัวของมันไปโดยไม่รู้ตัวผมเดินกลับมายังถ้ำ ณ หาดพระนางตามคำแนะนำของพี่ชายที่บาร์เพื่อชมความสวยงามที่ยังแอบซ่อนอยู่ในที่หาดแห่งนี้